لیست قیمت تی اف گازی (tf)

تی‌اف گازی (TF گازی): اتصال پلی اتیلن به فلز در خطوط گاز

خطوط انتقال گاز برای ایمنی و عملکرد بهینه نیازمند اتصالات قابل‌اعتمادی هستند که بتوانند لوله‌های پلی اتیلن گازی را به لوله‌های فولادی (مانیسمان) متصل کنند. یکی از مهم‌ترین این اتصالات تی‌اف گازی (TF) نام دارد که برای همین منظور طراحی شده است. این اتصال به شکل یک قطعه استوانه‌ای است که یک سر آن از جنس پلی اتیلن بوده و به لوله پلی اتیلن جوش می‌خورد و سر دیگر آن فلزی است و به لوله فلزی متصل می‌شود. به بیان ساده، تی‌اف گازی یک اتصال تبدیلی است که میان دو جنس لوله غیرهم‌جنس (پلاستیکی و فلزی) پل می‌زند و پیوندی ایمن و محکم ایجاد می‌کند.

این اتصال جهت برقراری پیوندی مطمئن میان لوله پلی اتیلن (معمولا زرد‌رنگ در خطوط گاز) و لوله فولادی یا فلزی به کار می‌رود. استفاده از تی‌اف باعث می‌شود انتقال از لوله پلاستیکی به لوله فلزی بدون نشت و با حفظ مقاومت مکانیکی و شیمیایی انجام شود.

ساختار و جنس بدنه اتصال TF

اتصال تی‌اف گازی از دو بخش اصلی تشکیل شده است: بخش پلی اتیلنی و بخش فلزی. بخش پلی اتیلن این اتصال معمولا از جنس پلی اتیلن گرید لوله (مانند HDPE PE100) و با استفاده از مواد اولیه درجه یک ساخته می‌شود که مقاومت شیمیایی و مکانیکی بسیار بالایی دارد. کیفیت بالای پلیمر به کار رفته در این قسمت باعث می‌شود در برابر گازهای خورنده و شرایط محیطی سخت، دچار افت خواص یا ترک‌خوردگی نشود. از سوی دیگر، بخش فلزی این اتصال از آلیاژهای فلزی مستحکم (مانند فولاد ویژه یا برنج آلیاژی در برخی انواع) تولید می‌شود که برای جلوگیری از زنگ‌زدگی و پوسیدگی، تحت عملیات پوشش‌دهی ضدخوردگی قرار گرفته‌اند. تمامی مواد اولیه فلزی در مراحل تولید، آزمون‌های مقاومت در برابر خوردگی و فرسودگی را پشت سر می‌گذارند تا از دوام و ایمنی آنها اطمینان حاصل شود. ترکیب این دو بخش (پلیمر مقاوم + فلز مقاوم) سازه‌ای یکپارچه و بادوام پدید آورده که می‌تواند شرایط دشوار عملیاتی خطوط گاز را تحمل کند.

روش نصب و اتصال در خطوط گاز

بخش پلی اتیلنی تی‌اف گازی با بهره‌گیری از روش جوشکاری پلی اتیلن به لوله پلاستیکی متصل می‌شود. رایج‌ترین شیوه، جوش الکتروفیوژن است که در آن با اتصال دستگاه مخصوص به کوپلر یا سیم‌پیچ تعبیه‌شده در اتصال، حرارت از طریق جریان برق به صورت یکنواخت اعمال شده و قسمت پلی اتیلنی ذوب و به لوله پلی اتیلن جوش می‌خورد. حاصل این فرآیند یک جوش بسیار قوی و یکپارچه است که حتی مقاومت آن از جوش‌های معمول لب‌به‌لب نیز بیشتر گزارش شده است. به همین دلیل در شبکه‌های گازرسانی عمدتا از روش الکتروفیوژن برای نصب تی‌اف استفاده می‌شود تا اتصال حاصل بالاترین استحکام و آب‌بندی را داشته باشد. پس از جوشکاری سمت پلیمری، بخش فلزی تی‌اف نیز به خط لوله فلزی متصل می‌گردد. بسته به طراحی اتصال و کاربرد، این اتصال فلزی می‌تواند به صورت جوشکاری مستقیم به لوله فولادی انجام شود یا دارای سرِ رزوه‌ای (نر یا ماده) باشد که به یک شیر فلزی یا خط لوله رزوه‌دار پیچانده می‌شود. در هر دو حالت، محل اتصال فلزی نیز باید کاملا آب‌بندی شود تا از نشت گاز جلوگیری گردد. حاصل نهایی یک پیوند مطمئن بین لوله پلاستیکی زیرزمینی و سیستم فلزی روی زمین (مثلا ورودی ساختمان یا ایستگاه کنترل گاز) است که انتقال ایمن گاز را تضمین می‌کند.

مزایا و ویژگی‌های اتصال تی‌اف گازی

استفاده از اتصال TF گازی در مقایسه با روش‌های سنتی اتصال لوله‌ها (مثلا ترکیب فلنج و پیچ و مهره یا جوشکاری مستقیم فلز به پلیمر که عملا ممکن نیست) مزایای متعددی دارد. مهم‌ترین ویژگی‌ها و مزایای این محصول عبارت‌اند از:

• مقاومت بالا در برابر خوردگی و شرایط محیطی: به دلیل جنس پلیمری باکیفیت و پوشش‌های ضدزنگ بر روی بخش فلزی، اتصال تی‌اف در برابر عوامل خورنده مانند رطوبت خاک، مواد شیمیایی موجود در زمین و زنگ‌زدگی بسیار مقاوم است. این مقاومت بالا موجب افزایش عمر مفید اتصال نسبت به اتصالات کاملا فلزی یا روش‌های قدیمی می‌شود و احتمال نشت ناشی از پوسیدگی را به حداقل می‌رساند.
• استحکام مکانیکی و اتصال یکپارچه و بدون نشت: ساختار یکپارچه پلیمر-فلز در تی‌اف و روش جوشکاری استاندارد آن باعث ایجاد اتصالی بسیار محکم می‌شود که در برابر فشار داخلی گاز و تنش‌های مکانیکی (مانند ضربه یا ارتعاشات زمین) پایدار است. آزمایش‌ها نشان داده‌اند که استحکام جوش الکتروفیوژن در این اتصال از جوشکاری‌های معمولی بیشتر بوده و بنابراین خطر شکست یا نشتی در محل اتصال به‌مراتب کاهش می‌یابد. این ویژگی برای شبکه‌های گاز که ایمنی در اولویت است، مزیت حیاتی به شمار می‌آید.
• نصب سریع و آسان: اتصال تی‌اف گازی به دلیل طراحی پیش‌ساخته و استفاده از دستگاه‌های جوش اتوماتیک (الکتروفیوژن)، نصب نسبتا ساده‌ای دارد. جوشکاری الکتروفیوژن فرایندی تمیز و سریع است که تنها با تنظیم دستگاه و صرف چند دقیقه زمان انجام می‌شود. عدم نیاز به رزوه‌کاری در محل یا انجام جوشکاری‌های پیچیده‌ی فلزی، سرعت اجرای پروژه را بالا برده و در عین حال احتمال خطای انسانی را کاهش می‌دهد.
• کاهش هزینه‌های نگهداری و بهره‌برداری: مقاومت عالی این اتصال در برابر خوردگی و فرسودگی سبب می‌شود که نیاز به تعویض یا تعمیرات دوره‌ای تا حد زیادی کاهش یابد. بر خلاف اتصالات فلزی که ممکن است به مرور دچار زنگ‌زدگی یا نشتی شوند و نیازمند نظارت و نگهداری مداوم باشند، اتصالات TF پلی اتیلن-فلز به دلیل پایداری بلندمدت خود، هزینه‌های نگهداری شبکه گاز را در بلندمدت کاهش می‌دهند. این موضوع برای بهره‌برداران شبکه‌های گاز شهری و صنعتی از لحاظ اقتصادی بسیار مطلوب است.
• ایمنی و استاندارد بالا: اتصالات تی‌اف گازی بر اساس استانداردهای ملی و بین‌المللی تولید می‌شوند و قبل از عرضه تمامی تست‌های فشار، نشتی و دوام را پشت سر می‌گذارند. به علت آب‌بندی کامل در محل اتصال، هیچ‌گونه نگرانی از بابت نشت گاز وجود ندارد و می‌توان از یکپارچگی شبکه اطمینان حاصل کرد. این اتصالات توسط سازمان‌های ذی‌ربط (مانند شرکت گاز) تاییدیه کاربرد در خطوط انتقال و توزیع گاز را کسب کرده‌اند و از نظر ایمنی عملکردشان تضمین شده است. به طور خلاصه، تی‌اف گازی یک راه‌حل مورد اعتماد برای افزایش ایمنی شبکه گاز محسوب می‌شود.

سایزها و محدوده فشار قابل تحمل

اتصالات TF گازی در سایزها و ابعاد متنوعی تولید می‌شوند تا پاسخگوی نیازهای مختلف شبکه‌های گاز از انشعابات کوچک تا خطوط اصلی باشند. این اتصالات به صورت ترکیب قطر پلی اتیلن و قطر معادل فلزی تعریف می‌گردند. برای مثال کوچک‌ترین سایزهای موجود معمولا اتصالاتی هستند که یک لوله پلی اتیلن با قطر خارجی حدود ۲۵ میلی‌متر (معادل لوله ۳/۴ اینچ) را به یک لوله فولادی ۳/۴ اینچ متصل می‌کنند. از سوی دیگر بزرگ‌ترین سایزهای رایج قادرند لوله‌های پلی اتیلن تا قطر ۲۰۰ یا ۲۲۵ میلی‌متر را به لوله‌های فولادی معادل ۸ یا ۱۰ اینچ وصل نمایند. به طور کلی سایزهای استاندارد تی‌اف طیف گسترده‌ای را شامل می‌شوند (برای نمونه: ۲۵×۳۴ اینچ، ۶۳×۲ اینچ، ۱۲۵×۴ اینچ، ۲۰۰×۸ اینچ و …)، که هر پروژه بسته به اندازه خطوط خود می‌تواند اتصال مناسب را انتخاب کند.

از نظر تحمل فشار کاری، اتصالات تی‌اف گازی معمولا برای فشارهای متوسط و قوی شبکه‌های توزیع گاز طراحی شده‌اند. بسیاری از این اتصالات دارای کلاس فشاری PN10 (معادل ۱۰ بار فشار کاری) برای کاربردهای گاز شهری هستند. این میزان فشار، فراتر از فشار معمول در خطوط توزیع گاز شهری (که عموما چند بار است) بوده و لذا حاشیه‌ی اطمینان کافی را فراهم می‌کند. برخی اتصالات و طراحی‌های خاص نیز می‌توانند فشارهای بالاتر تا حدود PN16 (۱۶ بار) را تحمل کنند که در کاربردهای گاز فشار قوی یا خطوط ترکیبی آب و گاز مورد توجه قرار می‌گیرد. به هر روی، انتخاب اتصال مناسب باید بر اساس فشار طراحی شبکه صورت گیرد و مشخصات فنی هر تی‌اف (مانند حداکثر فشار تحمل، دمای کاری مجاز و غیره) از سوی تولیدکننده اعلام می‌شود. خوشبختانه اکثر اتصالات TF گازی مدرن دارای ساختار مستحکم و تست‌شده برای تحمل فشارهای فراتر از شرایط عملیاتی عادی هستند و در این زمینه عملکردی مطمئن از خود نشان داده‌اند.

تفاوت با سایر انواع اتصال TF

اصطلاح TF به هر نوع اتصال پلی اتیلن به فلز اطلاق می‌شود، اما بسته به طراحی و جنس بخش فلزی، انواع گوناگونی از آن وجود دارد. تی‌اف گازی که در این متن مورد بحث است، عمدتا برای خطوط گاز طراحی شده و مشخصه‌ی اصلی آن استفاده از آلیاژهای فولادی مقاوم در بخش فلزی و جوشکاری الکتروفیوژنی در بخش پلی اتیلنی است. در مقابل، انواع دیگری نیز در بازار موجودند که آگاهی از آنها به درک بهتر تفاوت‌ها کمک می‌کند:

• TF الکتروفیوژن: در بسیاری موارد، به تی‌اف گازی اصطلاحا تی‌اف الکتروفیوژن نیز گفته می‌شود، زیرا همان‌طور که اشاره شد اتصال بخش پلی اتیلنی آن از طریق جوش الکتروفیوژن صورت می‌گیرد. اما گاهی منظور از TF الکتروفیوژن محصولی است که کوپلر الکتروفیوژن سرخود دارد؛ یعنی در کارخانه یک سیم‌پیچ حرارتی در بخش پلی اتیلنی آن تعبیه شده که فرآیند جوشکاری را ساده‌تر می‌کند. این نوع طراحی به نصاب اجازه می‌دهد بدون نیاز به کوپلر جداگانه، مستقیما تی‌اف را به لوله پلی اتیلن جوش دهد. تی‌اف‌های گازی جدید اغلب از این نوع هستند و با داشتن استانداردهای بالا، اتصال سریع و مطمئنی را فراهم می‌کنند.
• TF برنجی پلیمری (ویژه آب): دسته‌ی دیگری از اتصالات TF وجود دارد که برای شبکه‌های آب‌رسانی و تاسیسات حرارتی طراحی شده‌اند. در این اتصالات، بخش فلزی از جنس برنج یا آلیاژهای مقاوم مشابه است و معمولا انتهای فلزی به صورت رزوه‌دار (دنده‌ای) ساخته می‌شود تا به شیرآلات یا لوله‌های فلزی رزوه‌ای وصل گردد. TF برنجی پلیمری عموما در سایزهای کوچکتر (از ۱/۲ اینچ تا ۴ اینچ) تولید می‌شود و تحمل فشار حدود ۱۰ تا ۱۶ بار را دارد که برای کاربردهای آب سرد و گرم مناسب است. از این محصول در بخش‌هایی مانند کلکتورهای آب، موتورخانه‌ها و حتی شبکه‌های آتش‌نشانی استفاده می‌شود تا لوله پلی اتیلن را به خطوط فلزی یا شیرهای دنده‌ای وصل کند. مزیت این نوع TF، مقاومت در برابر زنگ‌زدگی و نصب آسان آن با استفاده از مهره و ماسوره یا کوپلینگ رزوه‌ای است. هرچند ساختار کلی آن (پلی اتیلن + فلز) شبیه TF گازی است، اما به دلیل جنس فلزی متفاوت (برنج به جای فولاد) و کاربرد در سیالات کم‌خطرتر، استانداردهای طراحی متفاوتی دارد.

با توجه به موارد فوق، تی‌اف گازی مورد نظر ما متفاوت از TF برنجی پلیمری آب‌رسانی است و باید آن را متناسب با کاربردش انتخاب کرد. خوشبختانه در تولید TF گازی از همان مواد اولیه پلی اتیلن PE100 مقاوم به گاز و آلیاژهای فولادی ضدخوردگی استفاده می‌شود که تضمین‌کننده کیفیت و دوام آن در محیط‌های حاوی گاز طبیعی است. بنابراین، خریداران و مهندسان باید دقت کنند که نوع صحیح TF را بر اساس کاربرد (گاز یا آب) و روش نصب مدنظر انتخاب نمایند تا بهترین عملکرد و ایمنی حاصل شود.